Eijsden / Margraten: Maasdal en plateau, een fietstocht op vrijdag 25 april

Eijsden vormt met Margraten en allerlei kleine tussenliggende dorpen tegenwoordig een grote gemeente. Enkele dorpen zoals Eijsden en Oost-Maarland, evenals Gronsveld, liggen in het vlakke Maasdal. Vandaar geven veelal steile hellingen toegang tot het plateau waar de meeste andere dorpen te vinden zijn. Wij besloten er met onze (eenvoudige!) stadsfietsen een bescheiden tochtje aan te wagen.

 

Als je Eijsden aan de zuidkant uitrijdt, kom je bij Kasteel Eijsden. Het kasteel dateert uit 1636 en er is sindsdien niet zoveel aan veranderd. Het is gebouwd in de stijl van de Maaslandse renaissance, een regionale variant op de renaissancestijl. Tot de kenmerken daarvan behoren o.a. de rode bakstenen gevels met versieringen, de horizontale banden in natuursteen - meestal het Zuid-Limburgse mergel - en de dakkapelletjes en kruisvensters.
Bij het kasteel horen tuinen, een park en weilanden. De poort te midden van de verschillende gebouwen geeft toegang tot de tuinen en het park. Het kasteel zelf, omgeven door een gracht, is niet toegankelijk. Meer informatie op: http://www.architectenweb.nl/aweb/archipedia/archipedia.asp?ID=6856 en op Wikipedia

 

In de gazons en de vijver met de fontein valt de Franse barokstijl te herkennen, terwijl  het gebied meer aan de westkant van het kasteel in de Engelse landschapsstijl is aangelegd.

Een prachtige beukenlaan vormt de toegangsweg tot de poort en in het prille lenteblad waren de bomenrijen nu extra mooi.

Een klein eindje voorbij het kasteel kom je bij het riviertje de Voer. Op de Voer staan verschillende molens en hier staat de Zaagwatermolen, oorspronkelijk uit begin 18e eeuw, maar sinds die tijd heel wat verbouwd en veranderd. Voor meer informatie: http://www.molendatabase.org/molendb.php?step=details&nummer=379 Het mooie vakwerkhuis ernaast was - meen ik - een oude ijzersmederij met wat roestig geluk in de voortuin. Het was leuk om het paadje langs de Voer een stukje te volgen onder schaduwrijke bomen en langs oevers vol daslook. Dat bracht me aan de achterzijde van het kasteel en een andere prachtige bomenlaan.

 

Van hier (fietsknooppunt 77) reden we, aanvankelijk langs oude boomgaarden en huizen, vervolgens via de minder boeiende zuidkant van Eijsden langs de zinkwitfabriek en de sportvelden, het heuvelland in.

 

De "Witte Pölkes"
Op de vijfsprong aan de andere kant van de beukenlaan naar de toegangspoort van het kasteel staat een kapelletje met een wit Mariabeeld. Het jaartal dat op de sokkel van het kruis staat, is 1899.
Bij knooppunt 78 kwamen we weer in het landelijk gebied, maar begonnen we ook geleidelijk de heuvels in te klimmen. Linksaf richting Libeek was het gedaan met die geleidelijkheid. We moesten stevig in de trappers en af en toe maar een stukje te voet klimmen met onze stadsfietsen aan de hand. De omgeving was het waard! En eenmaal boven was het goed toeven op een bankje in het zonnetje onder de hoede van de Heer.

Eenmaal op het plateau konden we weer gemakkelijk verder trappen.

We gingen even van de weg af over een pad langs een boomgaard en konden vandaar ver kijken tot de kliffen langs de Maas. Kun je zien hoe we geklommen hadden!

Rob heeft de gloednieuwe uitkijktoren beklommen en dat leverde nog meer boeiende vergezichten op.

Laagstamfruit, opgebonden aan V-vormige steunrekken. Nog voor Libeek gingen we linksaf, heerlijk naar omlaag tot de Moerslag. Op de kruising daar staat het kruisbeeld van de tweede foto.

 

Door weiden en boomgaarden, omzoomd door lage hagen, gaat de Voerenweg. Lentebloesembomen temidden van paardenbloemenpluizen en gele paarden- en boterbloemen. De bermen rijkelijk fijn blauw bespikkeld met bloeiende ereprijsjes.

Op de rand van ons land: Eijsden

Toen we in december van Maastricht naar Eijsden fietsten hadden we het plan opgevat om in het voorjaar een week of zo op camping de Oosterdriessen door te brengen. Zo gedacht zo gedaan, op donderdag 24 april kwamen we hier aan. De camping ligt iets ten noorden van Eijsden aan een zijarm van de Maas, die is ontstaan door grindwinning. We hadden een mooie plek achteraan op de camping met uitzicht over het water en op het schiereiland.

  

Aan het eind van de middag was het dikwijls tijd voor de ganzenparade: een stel grauwe ganzen met hun pullen, soms zo'n vier families met ca. 20 kuikens. Ook Canadese ganzenfamilies behoorden tot de vaste gasten. Witte kwikstaarten verzamelden in het gras voedsel voor hun jongen, in de bomen behoorden mezen, vinken en zwartkoppen tot de vaste populatie. Een specht bevond zich regelmatig binnen gehoorsafstand en ochtend, middag en avond hoorden we een koekoek, die waarschijnlijk een vaste woonplaats op het schiereiland had gevonden. Kortom: goed toeven en het is een fijne, rustige camping.

Op onze eerste avond werd de lucht steeds dreigender, nam de wind flink toe en begon het uiteindelijk te plenzen, vergezeld met een stevig onweer. Het zou bij deze ene keer blijven, voor de volgende periode zou het prima weer zijn, hooguit bewolkt.

 De camping valt onder Oost-Maarland, behorend tot Eijsden/Margraten. Via het park van het naastgelegen Kasteel Oost kun je naar de Eijsder Beemden lopen en met de benenwagen door de beemden naar Eijsden is de natuurroute. Wij namen gewoonlijk de fiets door het mooie bomenlaantje, de Kasteellaan, naar Portofino om daar te gaan wandelen of om door te fietsen naar Eijsden: vlak land in het Maasdal, met uitzicht op de krijtrotsen aan de overzijde van de Maas en tussen de weiden en boomgaarden door.

Eijsden is een oud dorp, ooit een drukke havenplaats met een veerpont over de Maas,verder ontwikkeld als landbouwgebied met heel veel boomgaarden. Door woningbouw en industrialisatie zijn er veel boomgaarden in deze omgeving weer verdwenen, maar het is nog steeds een mooi gebied. De oude dorpskern is beschermd dorpsgezicht en best aardig, zonder toeristische opsmuk en niet verpest door moderne winkelpuien. Je loopt of fietst er door smalle straatjes over de kasseien, langs oude gevels of over de brede Diepstraat met zijn rijen lindenbomen, die nu overigens helemaal kaalgesnoeid waren. Op het Vroenhof, ooit opnamelocatie voor Dagboek van een herdershond, tegenwoordig dienst doend als parkeerplaats en marktplein, staat de Christinakerk. Ieder jaar trekt op de tweede zondag na Pinksteren van de Vroenhof de Bronkprocessie door het dorp. Dat zouden wij nu dus niet meemaken, maar toen we op Koningsdag op het terras van Brasserie La Meuse zaten, werden we wel verrast door de harmonie die door het dorp trok. Dit was de "Blauwe" harmonie met de blauwe petten, zo werd ons verteld. Er is ook nog een "Rooie Harmonie" met rode petten en beide behoren tot de beste van hun soort in Nederland. Daags daarna was de dorpskern afgesloten voor een ander soort stoet, maar dan eentje met een hoger tempo, nl. van wielrenners. Jong geleerd, oud gedaan, het wielrennen zit hier in de genen, lijkt wel. En als je je in rustig tempo wilt laten verplaatsen kun je altijd nog paard en wagen nemen of de veerpont naar de overkant van het water.

  

Oud Eijsden: de Diepstraat

Aan het Vroenhof gelegen: de leukste ijssalon van Limburg: leuk en sfeervol interieur, een gezellig terras in de zon voor een coupe ijs, chocolade, maar ook lunch, alles zooo lekker!!

Van kunst kun je op vele manieren genieten

In Eijsden zijn verschillende leuke eetgelegenheden, zoals in de Diepstraat, maar ook op de kade (Bat) met een terras aan de Maas: Aon 't Bat.
Hiervandaan vertrekt de voet- en fietsveerpont naar Lanaye - en dan ben je zomaar in België, maar dat is weer een ander verhaal.

Wandelroute in Eijsden met veel informatie: http://www.limburgs-landschap.nl/images/PDFs/wandel%20eijsderbeemden_kleineweerd.pdf