Maastricht in kerstsferen

Maastricht is altijd gezellig en in kerstsfeer is het nog gezelliger..... en nog drukker in het laatste weekend voor de kerst! Of er nu wel of geen economische dip is!
Persoonlijk vind ik Wyck altijd een leuke wijk: mooie, oude panden die hun fraaie gevels nog grotendeels hebben weten te bewaren; leuke en lekkere winkels en restaurants, en op zaterdag is er altijd een levendige antiek- en curiosamarkt in de straat die van het station naar de St. Servaasbrug loopt.
In de Rechtstraat in Wyck viel het nog wel mee met de drukte, tenzij je een van de snuisterijenwinkeltjes in wilde: vol van snuffelende en koopgrage vrouwen - de mannen wachtten wijselijk buiten!

Als je eenmaal over de St. Servaasbrug loopt, zie je de drommen mensen al in de winkelstraten. Linksaf zijn een paar mooie straatjes met vooral mooie en chique modewinkels. In dit deel van de stad kun je schoenen kopen voor prijzen, die voor anderen meer dan een weekloon zijn. Kom je richting het Vrijthof op het St Amorsplein en zoek je nog een leuk cadeautje voor iemand, dan zijn er in de Sporenstraat twee heel leuke winkeltjes vol nuttige, maar vooral ook overbodige snuisterijen in allerlei prijzen. Ik kan hier nooit zomaar aan voorbij gaan.

In de Plattielstraat is het altijd gezellig met aan de ene kant winkeltjes en aan de andere kant de eetcafé's en (verwarmde) terrassen. Op het Vrijthof ga je naar een terras voor de gezelligheid, voor een pils en een hapje, in de meeste gevallen niet voor de geweldige kwaliteit van het eten. 

Nu is er de kerstmarkt, met de ijsbaan, het reuzenrad en de caroussel en meer van dat soort vertier. En vooral héél véél eten: frieten, vette worsten en druipende hamburgers, grote (overigens goede) vleesspiezen, snoepen en suikers en chocolade...... Maar ook schalen vol gebakken champignons, aardappelkoekjes en andere streekgerechten, waarin de invloed van het nabije buitenland duidelijk aanwezig is.

En overal heel veel mutsen, in allerlei kleuren, soorten en maten.... Alsof het al koud was.

 
 En gelukkig hier en daar een stalletje met iets dat op kerst leek

of producten van nijverheid zoals deze olijvenhouten keukenattributen

En dit is niet het gereedschap, waarmee het gemaakt is. dit zijn chocolade werktuigen:

Terug in de feestelijk versierde winkelstraten. Zelfs in de boekhandel in de oude Dominicanenkerk was het zo druk, dat we gevlucht zijn. Het was leuk geweest en er wachtte ons andere gezelligheid.

We wensen iedereen fijne kerstdagen!

Langs de Maas van Maastricht naar Eijsden: de Eijsder Beemden

Fietsend van Maastricht naar Eijsden over de Oosterweg kun je zo'n 3 km ten noorden van Eijsden bij Camping De Oosterdriessen een fietspad rechtsaf nemen. Je komt dan vanzelf bij de Kasteellaan die naar de ingang van het natuurgebied de Eijsder Beemden leidt. Nog voor de parkeerplaats ligt Grand Café Portofino en laten daar op het voorzijde-terras nu een paar stoelen precies de zon vangen! Die uitnodiging lieten we niet aan ons voorbijgaan en zo zaten we op deze decembermiddag heerlijk in het zonnetje aan de warme chocolademelk en apfelstrudel. Aldus gesterkt gingen we aan de wandel, rechtsaf het gebied in. In het bos schoten enkele konijntjes weg en schitterden nog wat paddenstoelen warm in de namiddagzon.

Daarna werd het lekker baggeren, want dit terrein wordt behoorlijk op de schop genomen. Blijkbaar voldoet nog niet het hele gebied aan de actuele beheers- en inrichtingseisen. Overigens wordt hier tegenwoordig veel aan de natuur zelf overgelaten. Vanaf 1994, toen het Limburgs Landschap dit gebied in handen kreeg, voert men een extensief beheer. In tegenstelling tot de Kleine Weerd bij Maastricht, waar we eerder waren, wordt dit terrein wel gedurende het hele jaar begraasd door konikspaarden en galloways. Op de noordelijke punt, waar we nu liepen, hebben wij de dieren niet gezien. Hier is trouwens vrij veel bos met open plekken van ruige gras- en kruidenland vooral aan de waterzijde.

Tussen de beemden en de hoofdgeul van de Maas ligt o.a. deze flinke plas met in het midden een eilandje. Dit zal een van de grindputten zijn. De grote zilverreiger stond helemaal aan de overkant, maar vloog toch weg toen wij kwamen aanlopen. Het waren vooral enkele zwanen, wilde eenden en meerkoeten, die deze plas bevolkten. Aan de randen in de schaduw lag een dun laagje ijs.

We hadden de indruk dat er op dit deel veel bomen zijn weggekapt om het terrein meer open te maken. Aan de overzijde de Belgische heuvels.

We bleken op een soort schiereiland te lopen, omringd door de Maaswateren. Bijna helemaal kaal gekapt, deze landtong. In het water waren heel veel waterhoenen, maar ook futen doken overal op en onder; er zwom eveneens een bescheiden gezelschap (waarschijnlijk) kuifeenden.

Het werd tijd om terug naar Maastricht te gaan. Voor en ten zuiden van de entree is het terrein veel meer open grasland. Vermoedelijk grazen de kuddes hier meer. Veel vogels zijn daar. Zwermen kramsvogels bevolkten de toppen van de bomen en ook groenlingen hebben we gezien.
Bij een andere gelegenheid gaan we dit deel van het terrein eens verkennen, misschien binnenkort, maar anders lijkt het voorjaar me een uitgelezen tijd om in deze beemden rond te struinen.

En Eijsden zelf is best een aardig plaatsje, waar zich bovendien een geweldige ijs- annex koffie- en chocoladesalon bevindt. Ook de omgeving met de fruitboomgaarden is de moeite waard. Dus we komen hier zeker weer eens terug.

Meer informatie o.a. op:
Limburgs Landschap en http://www.sintpietersberg.org/natuur_landschap/gebied03.html
Ook: Maas in Beeld

Langs de Maas van Maastricht naar Eijsden

Een paar dagen Maastricht op familiebezoek met tussentijds gelegenheid voor een uitstapje. Terwijl het in het noordwesten grauw en bewolkt was, werd vrijdag de 13e voor ons een heerlijke zonnige decemberdag. 

Langs de Maas fietsten we naar het zuiden voorbij het Bonnefantenmuseum het centrum uit en zo kwamen we bij het natuurgebiedje Kleine Weerd. Daar hebben we de fiets tegen een dikke boom gezet en dit stukje natuur een beetje verkend. Het bleek een ruig terrein, vol met de staken van uitgebloeide kruiden en langs het pad en langs de Maas verschillende bomen, waarvan vele volledig overgroeid waren door clematis. Wolken vinken en putters vlogen daaruit op om bij onze nadering een stukje verderop in elzen en kaderbollen weer te landen. Kool- en pimpelmezen zijn steevast ook van de partij en tijdens ons loopje hoorden we ook een enkel winterkoninkje. Kraaien en een buizerd. 

Het had 's nachts een beetje gevroren en op schaduwplaatsen was het gras nog berijpt. Nu kleurde de bijna wolkenloze lucht de Maas intens blauw.

"Onbekommerd" Jac.P. Thijsse 1865-1965 - standbeeld in natuurgebied Kleine Weerd ter ere van de in Maastricht geboren Jac. P. Thijsse. Uitzicht over de Maas op de Kennedybrug en de nieuwbouw, daarachter het oude centrum van Maastricht. Rechts nog een wilg op de punt van het eilandje van het Gouvernement.

Massa's kaderbollen en pluizige kruiden, mooi in het tegenlicht van de lage winterzon.

Bomen overgroeid met wilde bosrank en wat maakt clematis toch prachtige pluizen!

Het gebiedje is niet zo groot en na enige tijd stapten we weer op de fiets om over het pad langs de Maas verder te rijden. Bij de Pietersplas was alles omgeploegd en kaal, modderig. Vandaar moesten we een stuk langs de weg om bij de Eijsder Beemden te komen.

Op het internet vond ik uitgebreide informatie over de ontwikkeling van Kleine Weerd tot ca. 2007. Op onze wandeling hebben we geen grote watergeul en ook geen konikspaarden, noch andere grazers gezien, dus vermoedelijk zijn de plannen waarover in dit stuk gesproken wordt, (nog) niet gerealiseerd.
http://www.maasinbeeld.nl/publicaties/Kleine_Weerd_lr.pdf

De laatste dag van november in de AWD

We hadden logé's, eveneens wandel- en natuurliefhebbers. En als je dan met de zon gewekt wordt, wat kun je dan beter doen dan een rondwandeling in de waterleidingduinen? Eenmaal bij Panneland was de zon weliswaar achter een dik wolkendek verdwenen en begon het zelfs te regenen, maar lang duurde dat niet. 

In augustus heb ik voor het eerst krooneenden gezien en bij een andere gelegenheid opnieuw in dezelfde omgeving. Ook nu troffen we hier weer enkele krooneenden aan, volwassen mannetjes en vrouwtjes. Steeds doken ze onder om met een snavel vol waterplanten boven te komen teneinde dat maaltje te nuttigen. Voor krooneenden zijn waterplanten, met name kranswieren, vast onderdeel van hun menu.

Een andere fotografe liep juist weg en ik hoorde later dat zij dacht dat dit smienten waren. 

Die verwarring kan allicht ontstaan door het warme bruin van de kop, dat bij beide soorten wel opvallend is bij de mannetjes. Maar als je wat verder kijkt, zijn de verschillen in het totale verenkleed, maar ook op de kop toch opvallend. Voor de aardigheid plaats ik hier twee oude foto's van smienten. De prachtige rode snavel van de krooneend vind ik het meest kenmerkend. Verder zijn smienten ook veel kleiner. Als je niet alleen op het oog behoeft af te gaan, dan zijn smienten ook gemakkelijk herkenbaar aan hun typische fluittonen, des te meer opvallend omdat ze meestal in grote groepen in een gebied verblijven. In onze polders zien we ze voor hun voedsel vaak in de weilanden grazen.

 

Hoewel duindoorn en kardinaalsmuts nog steeds kleurige accenten vormen, zijn de duinen inmiddels echt wel in hun winterkleed. Dankzij het uitblijven van vorst, is de bodem nog opvallend groen, maar verder krijgt kleurloosheid toch de overhand. Maar wanneer de zon dan doorbreekt zijn het ineens de witte berkenstammen, die - bloot van blad, het licht bijna weerkaatsend - helder afsteken tegen de donkere lucht en alle aandacht naar zich toe trekken. Zo konden we met elkaar ook deze middag weer genieten van dit heerlijke gebied!

Overal kwamen we kleine groepjes damherten tegen, meest hinden, maar ook her en der een mannetje. Het vossenplaatsje lag op onze route en dat is dan ook wel weer leuk. Jammer dat er toch ook weer mensen zijn die de dieren voeren met stukjes krentenbol om een mooie foto te kunnen maken. Daar doe ik niet aan mee. Ik concentreerde me op een goudhaantje, dat druk doende was in de duindoornstruiken. Hij was echter een beetje te actief en te veel tussen de takken voor een geslaagde foto. Toen kwam echter dit vosje uit de struiken tevoorschijn en kon ik het niet nalaten om toch een fotootje te schieten. Hoe mooi kleurt zo'n vacht in de warme namiddagzon!

En over mooie kleurtjes gesproken: koolmezen en pimpelmezen in de ondergaande zon tussen de oranje bessen van de duindoorn, waar ze zich tegoed deden aan de zaden. Ook dat was trouwens weer nieuw voor mij, want ik wist niet dat deze struiken ook mezen tot voedselbron dienden.

Tegen de tijd dat we bij Panneland terugkwamen, werd het donker. Met een biertje en een lekkere kop erwtensoep hebben we deze middag tot volle tevredenheid afgesloten.