Maar de vorige week kunnen we als een prachtige en bijna warme herfstvakantieweek in de annalen bijschrijven. Houdt ons dan maar eens binnen op zo'n dag. Tegen de middag gingen we donderdags naar Panneland.
We waren natuurlijk niet de enigen! Maar ondanks de vele mensen en rennende kinderen, stuitten we al snel na de ingang op een paar herten met enkele hinden, die weliswaar op hun hoede waren en wat gespannen heen en weer liepen, maar zich toch weinig gelegen lieten liggen aan de belangstellenden. Verderop kwamen we nog een mannetje tegen. De heren knorden wat, maar hadden toch vooral belangstelling voor het groene gras.
Sorry jongen. Maar hoe omzichtig we ook deden: overal liepen we de herten bijna tegen het lijf. Een klein stukje verder trok een roedel met hindes, kalveren en jonge mannetjes de aandacht, alleen al door het voortdurend blaten (is dit de juiste term voor deze dieren?) van de kleintjes en er heerste een wat nerveuze sfeer bovenop het duintje. Er liepen veel groepjes mensen, iedereen natuurlijk gewapend met camera, maar dat was niet het enige. Een jong mannetje manifesteerde zich nogal en rende opgewonden weg.
Een andere jongeling daalde eveneens af en trof een leeftijdgenoot bij een omgevallen boom, waarbij ze elkaar maar eens nieuwsgierig opnamen.
Spanning en nerveus heen en weer geloop, gemekker en ineens vloog de hele club het veld in. En daar aan de overkant verzamelden ze zich weer bij wat bosjes en daar zagen we tenslotte de grote man, die we af en toe al gehoord hadden.
Maar links liep nog een groepje en ook daar gaf een stoere vent luidkeels blijk van zijn aanwezigheid.
Rechts stapte er manmoedig op af, links zou hem wel eens laten zien wie de baas was.... dachten wij....
hoopten we......maar uiteindelijk draaiden ze een keer om elkaar heen, namen een achteloze hap gras en keerden ieder naar hun roedel terug.
Daarmee was de rust niet weergekeerd en het pleit nog niet beslecht. Links stapte burlend en geuren vangend op zijn dames af, maar die moesten er op dat moment niets van hebben en renden naar de rand van het veld. Hij erachteraan om ze weer op te halen.
Misschien had hij dan wel niet het gewenste effect op zijn eigen dames, enkele hindes ter rechterzijde waren blijkbaar wel onder de indruk van zijn verschijning en terwijl deze man even rustig stond te eten, staken zij het veld over naar de andere partij.
Links liet zich steeds goed horen. Rechts liet inmiddels in de bosjes zijn geursporen achter. Wij waren het veld gedeeltelijk overgestoken en "verschuilden" ons - nog op behoorlijke afstand - achter een bosje, maar hij had ons in de gaten.
Een van de rechter jongemannen oefende met zijn gewei op de duindoorn. Het lijkt een gevecht, maar op deze wijze worden ook geurvlaggen uitgezet.
Even met de tong geuren vangen - mag nog wel wat bij - dan toch nog maar een keer goed schrap zetten.
Links was ondertussen met een omtrekkende beweging langs de achterste rand van het veld genaderd.
De rechter kudde trok steeds verder naar rechts met af en toe een knor van de bok, links volgde, voerde de opwinding op en zette de vaart erin. Wij volgden voorzichtig via het paardenpad aan de rand van het bos.
Plotsklaps kwamen als vanuit de grond opgerezen nog twee bokken tevoorschijn die er als een speer vandoor gingen.
Kortom, het was een levendige bedoening en er bleef steeds beweging in de groepen zitten zonder dat het tot verder spektakel leidde. Wij hebben ons toen verder teruggetrokken om nog een stuk verder te wandelen.
Op de Kippendellen hebben we voor het binnenpad gekozen. Hier kwamen we nog maar enkele mensen tegen. Al snel stuitten we daar op een een roedel kalveren met een spitser en 3 jonge mannetjes, prachtig op het duin. We zagen geen hinden bij dit groepje, maar hoorden wel aan verschillende kanten burlen.
Terwijl wij ons pad vervolgden, dook er weer een ander hert uit de bosjes waarop de kudde het op een lopen zette. Hij twijfelde even en ging er in draf achteraan.
Maar dat was nog niet alles, want het geknor, gestamp en geraas in de dichte bosjes vlak naast het pad waar wij stonden liet niets te raden over, al duurde het even voor we de veroorzaker van dit alles konden ontwaren. Met luid gekraak stormde hij tenslotte de bosjes uit en het duin op en tenslotte achter de rest aan. Daar waren intussen ook verschillende stellen hindes aan voorafgegaan, waarvan er ongetwijfeld enkele bij de roedel jonge dieren hoorden, maar wie en welke precies...? Het lijkt mij dat alle kaarten nog niet waren geschud, maar dat hebben wij niet meer meegekregen. Waar de "lek"plaatsen precies zijn, weten we niet.
Ha, daar heeft zich nog wat verstopt.
Even de rust van libellen, die zijn er ook nog. En dan terug naar Panneland, maar daar in het Oosterveld ging het er kalm aan toe. 
Hij lijkt moe en er zijn geen andere herten in de directe omgeving. Dus kalm aan maar.
Wij hebben genoten van deze middag, de eerste keer dat we de damherten zo bezig hebben gezien en ik vond het gedrag van de dieren, de samenstelling van de groepen en hoe ze op elkaar reageren, de spanning die dit met zich teweeg bracht, fascinerend. Die sfeer heb ik een beetje in beeld geprobeerd te brengen. Daardoor is het is een lang verslag geworden met veel foto's, die niet eens bijzonder zijn. Maar ik geniet in ieder geval nog na.
