zondag 29 september 2013

September tuinplezier

Wij prijzen ons gelukkig met onze tuin: je hoeft niet altijd op stap om van het mooie weer en plantjes en beestjes te genieten. Tijdens de warme droge weken in augustus en september vulde ik steeds wat schotels met water voor de vogels.  Er zijn hier altijd veel mussen en ook dit jaar weer een heleboel jonkies, dus dat werd nogal eens een vrolijke badderboel. Mezen kwamen af en toe een kijkje nemen, maar mengden zich er niet in. Er scharrelen in onze buurt ook wel egels rond, maar ik heb ze nog niet gezien, ondanks deze verleidelijke waterbakken.




Bij mooi weer eten we vaak buiten en we hoeven onze hielen niet te lichten, voor de opruimdienst al in actie komt, zowel onder als op de buitentafel.


Het schuine dakje van het vogelhuisje is voor sommige musjes ook een geliefd plekje om plat op de buik even lekker in het zonnetje te zitten, de pluizenbollen van de vroege clematis binnen snavelbereik. Gemakkelijker kunnen we het niet maken!


De dagen zomeren nog, maar je kunt merken dat de herfst nadert, want als de zon ondergaat, wordt het vochtig. Op een vroege, stille, al zonnige zondagmorgen, is het dan zo heerlijk en mooi in de tuin.


Overal nog dauw, langzaam oplossend in de warmer wordende zon.


We hebben nog veel bloeiende planten in de tuin, zoals bijvoorbeeld deze laatbloeiende clematis. Voedselbronnen voor massa's insecten. Het gonsde en zoemde dan ook dat het een lieve lust was. Veel bijen, vliegen, hommels en verschillende soorten zweefvliegen. Die zie je gemakkelijk voor wespen aan, maar zijn dat dus niet. Deze zomer hebben we trouwens over het algemeen weinig wespen gezien, laat staan overlast ervan ondervonden.





De clematis trok ook veel vliegen aan, verschillende soorten en daar ben ik niet zo gek op, maar zo groengoud fluoriscerend in de zon..... Alles heeft zijn eigen nut en schoonheid, zullen we maar zeggen.








Deze Polygonum bloeit langdurig en tot laat in de zomer en  is ook een heel dankbare insectenplant!

 Maar overal dreigt gevaar, ook voor bijtjes en andere kleine gevleugelden.
Deze kruisspin had het web strategisch gesponnen bij de polygonum en wachtte geduldig in het midden van haar web. Al snel was het raak aan de rand van het web. Ze was er als de kippen bij en had de prooi in een mum van tijd ingekapseld en even opzij gezet, totdat ze later aan haar hapje toe was.


Even in de provisie en later...lunchtijd!



Slakken zijn niet mijn favorieten in de tuin, maar een zekere schoonheid en elegantie kun je zo'n huisjesslakje toch niet ontzeggen.
Over schoonheid gesproken: japanse anemonen, parels in de herfstuin!



September zou ook enkele stevige regenperiodes krijgen, maar toch overheerst bij mij het zomergevoel door de nog vele zonne-uren en -dagen. Lekkere temperaturen en nog veel bloeiende planten, ook aan het eind van de maand. Daardoor zijn er ook nog steeds vlinders en niet alleen koolwitjes, maar ook andere zoals bijvoorbeeld deze gehakkelde aurelia (C-vlinder) en gisteren nog een bont zandoogje, geen alledaagse bezoeker van onze tuinen.




Kijk, ook de heggenmusjes zijn weer terug van een poosje weggeweest. En zo is het een gezellige bedoening in onze tuin, zolang de buurtpoezen maar wegblijven en ook de sperwers. Die laatsten willen hier ook nog wel eens op jacht gaan en niet alleen in de winter, want kort geleden zag ik er een uit onze "veilige" tuinstruik wegvliegen toen ik van mijn werk thuiskwam!




maandag 23 september 2013

29 augustus: nog een zonnige dag in de AWD

Voor het middaguur was ik in Panneland. Het zou weer een heerlijke zomerdag worden. Dit keer heb ik gekozen voor linksaf naar het Zegveld, nog wat rondgezworven bij de Bunksemkuil en Harmekuil alvorens het Nieuw Kanaal over te steken.

Boompieper


boomvalk (j)

Op het landje tussen het Nieuw Kanaal en het Witteveld zijn naast de grote wateren ook wat poelen. Daar zijn altijd veel libellen en dit keer ook heel veel vlinders. Het wemelde er werkelijk van de Icarusblauwtjes, de een nog gehavender dan de ander. Terwijl ik daar liep werd ik plots verrast door een boomvalk die van over de bosjes kwam aanvliegen. Ik was net op tijd om hem nog in de lens de krijgen. Hij vloog wel snel, dus ik ben best tevreden met het resultaat.



 




Argusvlinder op watermunt


cirlgors of andere gors, niet zeker

Wilde hop


Witteveld.
Midden op het pad lag een dode mol ten prooi aan aaseters. Al die tijd was ik - heel ongewoon - nog geen hert tegengekomen totdat ik hier aan de overkant van het water plots oog in oog stond met een hinde en een jong mannetje. Alsof er geen water tussen ons was kozen ze het zekere voor het onzekere en doken de bosjes in.




De lichtroze bloempjes zijn Duizendguldenkruid, het andere kruid met de bloemknopjes in bolvorm ken ik niet. Duindoorn krijgt al mooi kleur, toch een teken dat het einde van de zomer nadert.



Ruigeveld. Opnieuw aan de overzijde van het water een groepje hindes met een enkel jong mannetje. Het zal vanwege de zonnewarmte zijn dat de dieren de schaduw van bomen en bosjes opzoeken. Inmiddels kwam ik bij het Zwarteveld, waar vlak langs de weg een nat deel is, waar ik ook nu weer padjes en kikkertjes ontdekte. De vossen lieten zich dit keer nergens zien. Misschien was de lawaaiïge groep (veel te dikke!) Duitse schoolkinderen hen zelfs teveel. Nog nooit zo'n stel herrieschoppers meegemaakt hier in de duinen!


Het verrast me altijd weer hoe vissen in deze schone wateren kunnen leven. Nu zijn dit baarsjes, maar kort geleden zagen we op een wandeling met vrienden ook een enorme snoek in een van de heel schone kanalen.



Zilverpopulieren zijn zo mooi in de wind!


Vlak langs de weg, achter het prikkeldraad in de bosjes lag deze jongeman. Ik schrok eerst van het bloedende gewei en dacht aan verwondingen, maar bij nader inzien denk ik dat dit het gevolg is van vegen.


Op het veld tussen het Eiland van Rolvers en de Strandweg liepen kleine groepjes damherten te grazen. Ze waren op hun hoede voor me, maar liepen niet weg. Waarschijnlijk hoorden ze bij de roedel die ik even later in de schaduw achter een heuveltje aantrof. Onder de hoede van een mooie bok, die opstond zodra hij mij in de gaten had. Ik wilde hun rust niet verder verstoren en ben verder gelopen.







Toen ik om vier uur Panneland verliet, was ik moe maar voldaan na een heerlijke middag struinen. Wie schetst mijn verbazing echter toen ik in de riet- en graslanden achter het huisje, dus buiten de omheining!, twee grote bokken zag lopen. Nog twee dieren kwamen vanuit de richting van de hekken aangesprongen, ook een grote bok en een jonger exemplaar. Dus ben ik nog even teruggegaan en heb verderop door het hek heen nog wat foto's genomen. Die hekken zijn echt hoog, hoe krijgen ze het voor elkaar, ook om weer terug te komen?? Het malse groene gras heeft blijkbaar nog steeds een grote aantrekkingskracht, zelfs in de zomer. Of juist nu, omdat het zo droog is geweest?






Toch nadert de herfst en of ze over een paar weken nog zo vriendschappelijk samen oplopen?