17 mei Middelpolder vervolg

Er is zo'n recreatieterreintje aan de Bankrasweg, waar al die bessenstruiken staan, dat ik vorig jaar het paradijsje noemde omdat er zoveel vogels komen, die hier hun voedsel vinden. Het terreintje is wat meer gefatsoeneerd (jammer) en er zijn nog geen bessen aan de struiken, maar de grote bonte specht heeft hier ergens blijkbaar zijn domicilie, want ik hoor of zie hem altijd. In de ruige velden tussen het terreintje en een nieuwe (nog onafgebouwde) villa hoor en zie ik steeds allerlei rietzangers, maar het is lastig om deze voldoende nabij en helder in de lens te krijgen, dus voor mij blijft het in ieder geval een beetje gissen met welke zangers ik precies van doen heb. Verder zitten hier veel mezen en fitis. De winterkoninkjes heb ik niet aangetroffen, misschien omdat de rommelige braam- brandnetelbosjes verwijderd zijn.

Veel vlinders tref ik hier gewoonlijk aan, zoals Bont Zandoogje, nu o.a. een aantal mooie Landkaartjes.

17 mei: Middelpolder vervolg

De grauwe ganzen graasden al met flink uit de kluiten gewassen jongen. Verderop in het veld liep echter een paar Canadese ganzen met donsbolletjes en ook de Nijlgansjes richting Amstel hadden nog een flinke groeispurt voor de boeg.

Ganzen en zwanen zie je al snel in de graslanden, evenals eenden en andere watervogels op de oevers. Maar veel andere vogels vallen absoluut niet gemakkelijk op. Het gras was nog niet hoog, maar toch, als je zomaar langsfietst of zeker vanuit de auto, zie je niet wat zich daar allemaal afspeelt. Veel aandacht en een verrekijker is onmisbaar en af en toe helpen de vogels zelf ook nog wel een handje. Het is door zijn landing dat ik de lepelaar in het oog kreeg. Die ging zich eens rustig staan oppoetsen na de vlucht. Valt wel op, dat wit, maar als je niet oplet zie je 'm op zo'n afstand zo voor een reiger aan. En passant ontdekte ik zo ook de drie grutto's in zijn buurt en een stukje verderop bleken er nog drie soortgenoten in een greppel te staan. Staken ze de koppen even boven het maaiveld vielen ze wel op, maar voorover in het slootje fouragerend, ontsnappen ze volledig aan de aandacht.

Tureluurs vlogen gealarmeerd op en verraadden daarmee hun aanwezigheid en daardoor zag ik elders meer tureluurs met jongen. In goed gezelschap van kieviten, die bij het minste of geringste onraad luidruchtig de aandacht afleidden van hun pluizebollen. Grutto's vlogen in formatie over en lieten zich goed horen, afgewisseld door her en der scholeksters. En kauwen vind je altijd overal.



17 mei donderdagmiddag: futenfamilie in de Middelpolder

Mooi, lentefris fietsweer: even kijken hoe het er in de Middelpolder voor staat. Bermen vol fluitekruid en koolzaad, de weiden groen en vol van bloeiende kruiden. 

Een nest met 3 donzig jonge futen. Mooi hoe dat strepenpatroon tot over de snaveltjes doorloopt.

En als je dan zo'n lef hebt om eraf te klauteren, moet je natuurlijk ook maar weer zien hoe je er weer veilig bovenop komt. Ik ben geneigd om deze zorgfuut voor de moeder aan te zien, maar weet eigenlijk niet hoe de rollen bij futen verdeeld zijn.

Toen ik weer langs dezelfde weg terugkwam, bleek de hele futenfamilie op leeftocht uit te zijn. Even was een van de kleintjes in het water, maar al snel kroop die terug bij de broertjes/zusjes onder moeders (?) veren: veilig en kost minder energie. Vader (?) schuimde de rietkragen af, gretig en reikhalzend gevolgd door het kleine grut, en kwam steeds met kleine visjes boven. Nog een hele hap voor zo'n klein bekkie, waardoor er wel weer eens iets terugviel in het water, maar onmiddellijk weer opgevist, volgde een nieuwe poging.

Zwaluwen

Op de camping huizen veel boerenzwaluwen en terwijl de regen inmiddels weer gestaag viel, vlogen ze met de jongen druk heen en weer. Ik vond enige dekking bij het sanitairhuisje en vandaar had ik goed zicht op een paar plekjes waar de zwaluwen steeds terug kwamen. Een paardenkop aan een van de bijgebouwen was een geliefde landingsplaats en op de dakrand van de schuur voelde een jong zich blijkbaar op z'n gemak ondanks mijn nabijheid.

In de middag nam de regen af en besloten wij in te pakken en naar huis te gaan.

Donderdagochtend: regen in Uffelte

Op de avond van onze aankomst waren de velden gehuld in mist. Ook deze ochtend lag er een deken van mist over het veld, maar deze kwam van boven in de vorm van lage wolken, zwaar van vocht. 's Nachts was het gaan regenen, in de ochtend wisselden regenbuien en lichte motregens elkaar af. Thuis word je daar gewoonlijk een beetje troosteloos van, maar buiten op een camping, is iedere gelegenheid er een om van te genieten en er valt altijd wel iets te beleven. Toen het rond een uur of elf even min of meer droog was ben ik met de camera nog even naar het weggetje bij de camping gelopen. Vogels laten zich niet zoveel gelegen liggen aan nattigheid en grasmussen waren druk in de weer in de braamstruiken en elzenbomen. Ook geelgorzen waren talrijk. Toen ik me weer omdraaide bleek achter mijn rug om een ree het weggetje overgestoken te zijn naar het andere veld, in z'n eentje dit keer.