zondag 26 februari 2012

Overasseltsche en Hatertsche Vennen

Met een aardige hotelaanbieding kun je nog eens een paar dagen op stap gaan. Hotel Erica ligt in de bossen van Berg en Dal, onder Nijmegen. Op de heenweg 's morgen was het best mistig, vooral rond de grote rivieren. Via Beneden-Leeuwen en Wijchen bereikten we de Overasseltsche en Hatertsche Vennen, waar we bij de kruising van de Hessenbergseweg en Lokheuvelseweg niet alleen een parkeerplaats vonden, maar ook een restaurant met heerlijke apfelstrudel en koffie. Aldus voorbereid hebben we de gele wandelroute gelopen door dit mooie vennen- en heidegebied. Ondanks de lage bewolking en nevelachtige omstandigheden was het door de relatief hoge temperatuur en het ontbreken van wind, aangenaam wandelen. Enkele grauwe en Canadese ganzen troffen we hier aan, verderop nog meer, maar geen geen grote groepen. Hier en daar waren enkele wilde eenden en kuifeenden. Een buizerd in de lucht, mezen en vinken om ons heen, de roep van een specht en de hoge tonen van een boomkruiper. Een spannend holletje van ongeziene bewoners op een plekje vol prachtige mossen en paddenstoelen, in een houtwal een grote burcht van vermoedelijk dassen. Niets spectaculairs, maar wel stilte en ruimte, mooie bomen en alles nog in winterrust.















donderdag 23 februari 2012

Wit winterstaartje

Het weekend van 12 februari werd wit. In de laatste stuiptrekkingen van de winter werden behalve de vaste populatie van vinken, groenlingen, mezen, mussen, merels, roodborstjes etc. kepen en zelfs een zwartkop naar onze voederplaatsen gelokt. De kepen (vrouwtjes en - met de zwarte kop - mannetjes) deden zich te goed aan de zaden. De zwartkop (vrouwtje) was regelmatig bij de vetblokken (met insecten) te vinden. Het struikje is steevast schuilplaats en aanvliegroute. Voor mezen en kepen ook een plaats om hun zaden te nuttigen. Koolmezen pikken altijd eén zaadje(zonnebloempit) en breken dat met hun scherpe snavel open om de inhoud op te eten. Dan gaan ze een nieuw zaadje halen. Mussen en groenlingen zitten in de kooi om de container en vreten achter elkaar door.







maandag 13 februari 2012

Terug naar Panneland met punkers en vetkuiven

Het Van Lennepkanaal trakteerde ons opnieuw op zaagbekken. Altijd een feest om te zien: die fiere vrouwtjes met hun punkpruikje en die stoere kerels met hun strakke briljantine elviskuif!





En kijk, daar is er weer een: een dodaarsje.


En bij het Ruigeveld wel 6 dodaarsjes tussen de meerkoeten en een enkele eend.


Zo kun je goed zien, hoe klein een dodaars is vergeleken met een meerkoet. Rechts nog net het kontje van duikende dodaars.


Op de hoek van het Eiland van Rolvers ontdekten we deze houtsnip op de hoge oever. Prachtig.



Nog even een stukje door het achterste Panneland, waar altijd wel herten lopen, en toen was het tijd voor warme chocolademelk en een pannenkoek!




Grote bonte specht

Vossenkolder in de Waterleidingduinen

Onderweg hadden we en passant een wandelfotografe gesproken, die vertelde dat er in deze omgeving bij een kruispunt veel drukte was vanwege een gesignaleerde vos en een ijsvogel. Er was sindsdien al een uur voorbij en wij hadden het niet als doel gekozen, maar het kon eigenlijk niet missen: veel fotografen met tele-apparatuur en daar tussendoor scharrelde zowaar (nog steeds!) een vos. Ziek of slim, hoe komt een wild beest zo tam? Zelfs de herten lopen nog weg van mensen, maar deze leipe lowietje paradeerde hier en stal de show alsof hij de catwalk liep. Sneeuw en een zonnetje, wat wil je nog meer?
Hier lagen en stonden de fotografen, compleet met (groene!) camouflage uitrusting en supertelelenzen, terwijl je het beest zowat kon aanraken. Zo'n uitgelezen kans lieten natuurlijk ook wij niet lopen en we schaarden ons onder de enthousiastelingen om wat mooie plaatjes te schieten.
Overigens heb ik nog nooit zoveel luxe fotoapparatuur en telelenzen aan me voorbij zien komen, als deze middag in de waterleidingduinen. Op deze plek liep zelfs een jongen van een jaar of tien met een lens van een paar duizend euro, waarvan ik me afvroeg of hij hem wel goed kon tillen en stilhouden.






Van vrienden, die hier wekelijks met de kleinkindertjes wandelden, had ik al eens van dit vossenfenomeen gehoord. Zij waren er helemaal niet zo blij mee, wanneer de vos gewoon achter hen aan bleef lopen. Het is uiteindelijk een wild beest, met mogelijke ziektes, onberekenbaar.
Nieuwsgierig geworden, heb ik zojuist even gegoogled op vos in waterleidingduinen en vond de verklaring: met name op deze plek worden de vossen dikwijls gevoerd door mensen! Iemand sprak zelfs van de beroemde "rugzakvos"! Befaamd in binnen- en buitenland. Nou ja!
In de jacht op mooie plaatjes worden deze dieren verpest met brood en hondenbrokken en wat al niet meer. Een momentopname voor het fotoboek al of niet in het besef dat we uiteindelijk zelf last gaan krijgen met deze dieren. En als mensen last krijgen van dieren, willen ze ze niet meer. Volgt de dood. Hoe kortzichtig en egoïstisch willen we zijn?
Waardeloos dus, mijn foto's? Nu ik ze heb, houd ik ze maar en het was wel weer een beleving. Laten we verder maar ons verstand gebruiken. Voor informatie zie o.a. Vandaag.nl


Op deze showplaats stelde ook de ijsvogel niet teleur. We zagen er zelfs twee tegelijkertijd!






Van het Schusterkanaal kwam een vogel aangevlogen die op het water van het Groot Zwarteveld landde.



Tussen het riet nauwelijks te zien, maar later opvliegend kregen we een beter beeld van deze vogel. Profiel in
het riet doet aan een roerdomp denken. Maar overwinteren die hier ? Of staat een houtsnip ook zo hoog op de poten? Thuis het boek er nog eens op nageslagen en onze observaties met foto's ingevoerd in waarneming.nl. Vandaar kwam de bevestiging: ja zeker: een roerdomp. Grappig: als je deze vogel hoort, kun
je lang zoeken om hem in beeld te krijgen. En nu we het allerminst verwachtten, kwam hij zomaar aangevlogen.



Groot Zwarteveld