17 april tuinplezier

Het oude appelboompje van de buurvrouw en onze viburnum bloeien tegelijkertijd. Gewoonlijk gonst het van de bijen en hommels rond de witte bloempjes, maar dit jaar lijkt dat wel minder te zijn. De bloesembomen in onze straat stonden net goed en wel in bloei, toen wij naar Texel gingen, maar ook daar meende ik minder bedrijvigheid te kunnen constateren. Verbeelding of inderdaad gevolg van afname van onze bijenvolken?
De musjes in de tuin maakten zich ondertussen meer druk om hun waterbad. Met twee heb je tenslotte meer ruimte om lekker te spetteren.

En in je eentje kun je echt helemaal los!  Even naspetteren en uitschudden, wat een genot.

De kerstrozen zijn zelfs na hun bloei nog prachtig om te zien.
Ik houd van die kleuren.

Vaarwel Texel

In de Mokbaai waren nu heel veel wulpen. Daartussen enkele grutto's, een paar tureluurs en nog wat andere steltlopers, maar te ver weg om deze goed te kunnen onderscheiden. Op de zandplaat bergeenden, een paar sterns en verschillende meeuwen.

Op weg naar de veerhaven kwamen we weer langs De Petten. Dit keer bestond het merendeel van de vogelpopulatie uit grote sterns. Er waren veel minder meeuwen dan de vorige keer. De kluten waren nog wel in ruime mate aanwezig. Verschillende vogelaars met indrukwekkende apparatuur bevolkten de grasbermen.

Net weer op weg in de auto kwam vlakbij boven de dijk een bruine kiekendief aangevlogen. Op jacht, dachten we. Maar nee, ze pakte een grote tak op van de grond en vloog ermee heen. Ergens, in een van de rietkragen, een nest aan het bouwen?

Met de boot van 14.00 uur vaarden we terug naar het vasteland, zodat we op een mooie tijd thuis konden komen.
Bloeiden op de heenweg bijna alleen gele bollenvelden, nu kleurde blauw, roze en rood de velden in vrolijke voorjaarstinten. Op verschillende plaatsen werd beregend. Immers, maart was een bijzonder droge maand geweest, maar april had ook nog maar weinig regen gezien. Fijn voor ons, maar minder voor de land- en tuinbouw en de natuur.

Maandag: Horspolders

Ontbijtje, opruimen, inpakken en fietsen op de auto: half tien klaar voor vertrek.
We hadden nog een heerlijke ochtend voor de boeg, want het was fantastisch weer (windstil, warm - tegen de 20 graden in de zon - en stralend blauw). Nog een wandeling bij de Hors leek ons een mooie afsluiting van deze vakantie en bovendien lag het mooi op weg naar de haven.
Vanaf het uitkijkpunt langs de weg nog een blik geworpen op de Geul. Daar waren dit keer een aantal lepelaars te zien.

Vervolgens hebben we weer het blauwe pad langs het meertje gelopen tot de duinen. Toen weer dezelfde weg terug, omdat het er zo mooi is.
Daar was er weer één: winterkoninkje en aan de andere kant van het pad een kneutje op een hoge tak.

een rietzanger en hoog op de tak weer een  blauwborst
 
Eenmaal bij de duinen was er ineens een enorme turbulentie en keet van opvliegende meeuwen

Was er soms weer een kiekendief in de buurt?
Van deze overvliegende nijlgans zullen ze niet zo 
geschrokken zijn.
Verderop gaf een vogel luidkeels acte de précense. De zang herkende ik echter nog steeds niet. Voorzichtig kon ik steeds een beetje dichterbij sluipen. Suprise: een blauwborst.
Mooi in beeld en nu ook heel duidelijk de roestbruine kleur bij de staart. Mooie vogel, die we hier hebben leren kennen. Nu nog de zang in ons geheugen opslaan.

 

 daar is er weer een

Maandagochtend: Waal en Burgerdijkje (noord)

Vroeg wakker op deze laatste ochtend van ons vakantieweekje. Een blik naar buiten: mist en opkomende zon. Verleidelijk. Een douche en snel op de fiets gestapt. Half acht.

Foto-impressie van een Texelse polder bij mist en opkomende zon.  

Texel: Vredestein aan het Oude Dijkje

de koolmezen in de achtertuin

een andere nieuwsgierige fluiter en een groenling, die nestmateriaal heeft gevonden

Omringende akkers in de namiddagzon
stoere voren, mooi lijnenspel